łac: Artemisia , ang.: mugwort

Uczulenie na alergeny pyłku bylicy jest trzecią co do częstości (po pyłku traw i brzozy) przyczyną alergicznego zapalenie błony śluzowej nosa i spojówek w Polsce. Większość objawów pyłkowicy w okresie późno-letnim wywołanych jest przez alergeny pyłku bylicy. Rodzaj Artemisia – bylica z rodziny astrowatych (Asteraceae) liczy ok. 400 gatunków rozprzestrzenionych głównie na półkuli północnej. Na obszarach suchych, stepowych są one często dominującymi komponentami roślinności. Występują wśród nich rośliny jednoroczne, byliny oraz krzewy, zwykle aromatyczne i gorzkie. Występujące w Europie gatunki bylicy to najczęściej chwasty i rośliny ruderalne. Niektóre z nich są roślinami leczniczymi (bylica cytwarowa, b.piołun) oraz przyprawowymi (bylica estragon, bylica piołun). W Polsce spotyka się 7 gatunków bylic: bylicę pospolitą (Artemisia vulgaris L.), bylicę piołun (A.absinthium L.), bylicę boże drzewko (A.abrotanum L.), bylicę estragon (A. dracunculus L.), bylicę polną (A. campestris L.), bylicę pontyjską (A. pontica) oraz bylicę .nadmorską (A. maritima). Najliczniej występującym gatunkiem jest bylica pospolita.

Bylica pospolita (Artemisia vulgaris)

Cała roślina odznacza się balsamicznym zapachem. Łodyga jest rozgałęziona, czerwonawo zabarwiona, w górnej części wełnisto owłosiona. Liście są pierzastosieczne, na brzegach piłkowane. Górna powierzchnia blaszki jest ciemnozielona, zaś dolna gęsto, białawo owłosiona. Jest rośliną wieloletnią. Rośnie na glebach obfitujących w związki azotowe. Występuje wysypowo na polach, w zbożach ozimych (w życie), w sadach i w ogrodach oraz nad brzegami rzek, przy płotach, rowach i na śmietniskach. Kwitnienie bylicy rozpoczyna się zwykle w połowie lipca w południowo wschodniej i południowo zachodniej części kraju. W Suwalskim i na Mazurach pylenie rozpoczyna się (w zależności od warunków pogodowych) około 5-7 dni później. Szczyt pylenia przypada na 3 dekadę lipca oraz 1 i 2 dekadę sierpnia. W większości punktów pomiarowych zlokalizowanych w dużych miastach notowane jest od 7 do 15 dni ze stężeniem wysokim (ponad 70 ziarn w 1 metrze sześciennym powietrza) wywołującym nasilone objawy u chorych z nadwrażliwością na alergeny pyłku bylicy. Na terenach podmiejskich średnie dobowe stężenia pyłku bylicy są zwykle 2-3 krotnie wyższe. Alergeny główne pyłku bylicy wywołują odczyny krzyżowe z wieloma innymi alergenami roślinnymi. U części chorych uczulonych na alergeny pyłku bylicy obserwowane są objawy zespołu OAS "oral allergy syndrom" po spożyciu niektórych owoców i warzyw. Najczęściej opisywana jest nietolerancja selera, jabłka, marchwi, oraz ziół (szczególnie rumianku) i przypraw.